Kitobni o'qish: «ОЯН РУХ!»
Қандай жақсы
Бай болғаның қандай жақсы,
Пайда көретін жалтақсыз.
Танылғаның қандай жақсы,
Жүре алмайтын атақсыз.
Сау болғаның қандай жақсы,
Сыпылдайтын армансыз.
Бар болғаның қандай жақсы,
Ғұмыр кешетін тағатсыз.
Адал болғаның қандай жақсы,
Турашыл дейтін арамсыз.
Әділ болғаның қандай жақсы,
Шыншыл дейтін қарасыз.
Бала болғаның қандай жақсы,
Күнің өтпейтін қызықсыз.
Адам болғаның қандай жақсы,
Өмір өтпейтін қайырсыз.
Ғибрат болсын сіздерге!
Күн шықса лезде батырған,
Уақыт неткен зымыраған.
Бұл дүние уақытша,
Қонақпыз аяқталғанша.
Ізгілік қаныңа тарасын,
Адамзат қайда барасың?
Адаспаған болсаң егер,
Дүниеден сау қайтарсың.
Бірітіндеп адамға бақ қонбас,
Адам боп өзі ұмтылмаса.
Ажал жетпей өлім болмас,
Көлденең тап болмаса.
Жазғанымнан не пайда,
Оқыған баға бермесе.
Бөскенімен не пайда,
Нəтижесін көрмесе.
Түсінгенінен не пайда,
Жүрегі қабылдамаса.
Өмір сүргенінен не пайда,
Түбінде қайыр болмаса.
Иманға шын берілген,
Тойсыз да өмір сүре алар.
Еңбекке шын берілген,
Əнсіз де өмір сүре алар.
Ақылы үнемі толықпаған,
Шынды, хақты ұға алмас.
Сөзді жүрекпен тыңдамаған,
Сөз шындығын таба алмас.
Тағдырға еш өкпем жоқ,
Разылық еттім бəріне.
Уақытта шын бір мін жоқ,
Үлестірілген бəріне.
Кей кездері қуанған,
Кей кездері мұңайған,
Көп адасқан шатасқан,
Тұрақты бола алмаған.
Замандастан шықты ғой,
Залым менен дұшпаның.
Құтырып шектен шықты ғой,
Болмады жөнге салғаның.
Бір-бірімізді уладық,
Бір-бірімізді қорладық,
Кешірім неге сұрамадық?
Шүкірлік неге қылмадық?
Сабрлық неге танытпадық?
