Төлеужан Исмаилов

Ақыры жерден тауып ол даңқпен қайырды, Өлеңнен құрыш құраған. Неғылам сүңгіп көгілдір əлемге, «Жеті қарақшысын» мақтаман. Одан да түсіп төменге, Мезозой қабатын ақтарам. Бұл демеңіз күркіреген қыста сіз, Аспан-көк дүбірлеп тұр бірақ. Бұл – біздің болат құсымыз, Бұлтқа маңдайын келеді ұрғылап. Сөгіліп бұлттардың арасы, Көрінді жер – ұлы мекенім. Есілдің алқасы, Қызылжар даласы, Саған тағзым етемін!