ТОПАН («Жем суының тасқыны»)

 
Бар емес пе еді бұрыннан?
Жəне бір мысал айтайын:
Əзіреті ер Ғали:
«Тұтқасы болса ұстайтын
Қара жердің қабатын
Қозғар едім», – деп еді.
Көңілін Алла семдірген, –
Сол сөзінің себебі.
 
 
Дəуіттің ұлы Сүлеймен
Он сегіз мың ғаламға
Патша болып ол тұрған.
Нұры суға түскен соң
Патшалықтан айырылып,
Бұқарашылық жол қуған.
 
 
Өтірік айтып, тайсалман,
Наданның сөзін айта алман,
Айырма, Аллам, тағаттан.
Хақ жолға баста, Жаратқан! –
Дəуіттің отыз ұлына
Əзірейіл құрық салғанда,
Бəрін жинап алғанда,
Арасы алыс болмапты
Анығы, жалғыз сағаттан.
 
 
Перғауын патша зор болған,
Шайтанға құлқын билетіп,
Зұлымдықты мол қылған.
Тəкаппарлық еніп көңіліне,
Мөлшерлі күні мұны да
Ніл дария жұтып қор қылған.
 
 
Қазинасы көп Алланың,
Фазылынан шет қалмаң.
Алласыз іс қылам деп,
Пайда бермес мақтанған.
Менмендіктен қайыр жоқ,
Арам қан жиып көңілге,
Көкірегі таттанған.
Адамзатқа сол керек –
Құдайдан қорқып сақтанған.
Тəкаппар мен менменнің
Пиғылына тап келіп,
Осындай ірет көп болған.
Мейлің патша, мейлің құл, –
Өлшеулі сағат соққанда
Бəрі де соның жоқ болған.
Жан жаратқан Алланың
Кеңшілігіне тап болар
Тəубе мен шүкір еткен жан.
 
 
Кейіндегі бозбала,
Налымаңыз, шырағым,
Əлі де Құдай оңдаса,
Күндердің күні болғанда,
Көк дария көл болса,
Бай менен жарлы тең болса,
Суда – балық, қырда – елік,
Бəле-бəтер жоқ болса,
Диханшылық көп болса,
Талаптың күші сел болып –
Алладан болып кеңшілік,
Пендеден кетпей кемшілік,
Талабың еткен жөнделіп,
Кетерсіз-дағы ел болып…