Көктемде

 
Жарлысы жоқ жылаған.
Шығынсыз шыбыш лақтап,
Төлдеген тоқты бір заман.
Астығын, малын базарлап,
Қажетін алды қаладан.
Кооперативтен көздеме ап,
Киінді ауыл жаңадан.
Бас-аяғы бір болды,
Бастап еді баладан.
Шаңқиған жейде шал киіп,
Киінді кемпір аладан.
Кәрістетті келіншегі,
Шомытын тастап жамаған.
Қыдырыңды азайды,
Қыдырып үйді шұбаған.
Жалқаулары көрінбейд
Жатып ішіп сұлаған.
Елдің түрі көрінді
Етек-жеңін жинаған.
Шаруасына көрінед
Көбінің көңілі құлаған.